Na weken websites doorscrollen, technische specificaties lezen en prijzen vergelijken, stapte ik vandaag op mijn Koga Traveller

Vorige week was het ineens duidelijk. ik moet iets doen, met al dat gelees over type fietsen en reviews, voel ik niet wat nou het beste mij voegt. Mijn buik speelde overigens ook al op, helder teken dat ik teveel aan het zoeken was, dus dat mocht anders. In de actie! Dus toen mijn weekend afspraak niet doorging, ik ineens 2 volle vrije dagen had, stapte ik op een Trek en daarna op een Giant. Twee niet te vergelijken fietsen, en een fiets met een racestuur is echt niets voor mij, dat was na de eerste 10 meter direct duidelijk. Vanochtend zat ik op mijn bankje voor mijn huis en kreeg steeds te horen, niet versnellen, ga met de auto, drink rustig je koffie op, dus dat deed ik. Op een zonovergoten zaterdagochtend reed ik naar Wageningen. De bomen kleuren rood en geel en oranje, dat was al een feest om te zien. Een beetje vakantiegevoel was het ook. Muziekje op, navigatie aan. Ervaren wat de dag me zou geven. Ik had 3 Koga’s uitgekozen en een Santos om op proef te rijden. Allemaal anders, allemaal mooi. Maar toch, die eerste fiets waar ik opstapte zat direct goed, schakelde lekker en gaf me direct dat fijne vrije gevoel. De Worldtraveller daarna was echt een heel stuk stugger en zwaarder, ik zat er veel minder ontspannen op, had echt het idee dat ik moest werken. Ik zette hem even apart en stapte op de Santos. Toen ik aan de overkant van de straat reed, zag ik een van de andere klanten aan de overkant fietsen, op die Worldtraveller…. Ik kreeg een beetje het idee dat ik een huis aan het kijken was en direct moest beslissen of ik het zou kopen of niet, maar dan nu met een fiets. Ontstemd en verontwaardigd sprak ik de verkopers erop aan, maar de koop was al gedaan, ik kon niet nog een keertje voelen, hoe het voor de tweede keer zou zijn. Ik stapte op de santos, maar dat was hem zeker niet. te gedrongen, teveel voorover hangend over het stuur, terwijl ik graag rechtop fiets en veel wil kunnen zien. Dus ik stapte nog een keertje op die eerste fiets, en de vlinders in mijn buik deden een dansje. Dit was hem toch echt. En in het moment besloot ik niet terug te rijden met de auto, maar terug te fietsen naar Eindhoven. Het was immers mooi weer en ik wilde fietsen, dus gaan!

Bij een cafeetje in de volle zon dronk ik een cappuccino en een glas water maar merkte aan alles in mij dat ik eigenlijk op de fiets wilde zitten en wilde gaan. Maar die wc stop was ook wel fijn en nodig…

De zon was warm, de lucht was blauw, de wolken waren wit en de wind was tegen. Ik had een smile van oor tot oor en raakte met iedereen in gesprek. Maakte foto’s van een groep motorrijders, zag vooral heel veel medefietsers met elektronische ondersteuning, en trapte en trapte via Zetten, Dodewaard, Ochten en IJzendoorn, zo de Prins Willem Alexanderbrug over. Wow, dat was gaaf! Ook al fietste ik aan de verkeerde kant van de weg, en was de wind nog steeds behoorlijk aan zet. De rechte Nieuweg, kwam ineens patsboem uit bij de pont over de Maas. Had ik net Het land van Maas en Waal doorkruist zonder het te weten. ..

Heel stoer had ik: “Ik fiets naar Eindhoven”, tegen mezelf gezegd, maar het werd al later, en mijn benen begon ik ook al te voelen, dus zo slim was dat misschien ook weer niet. Dus ik zette koers naar Oss en stapte daar met fiets en al op de trein naar huis.

Het was geweldig om mijn eigen stad door te fietsen, op mijn mooie snelle Koga. Echt heel anders dan met mijn oude trouwe omafiets met mand voorop. Hier zoef ik mee over het asfalt en geniet van het schakelen en het soepele, meer wendbare fietsgenot.

Ik vertel je graag meer over mijn fietsavonturen, mijn waarom, mijn drang naar buiten zijn, hoe ik train en wat er nog meer bij mij gebeurt.

XXX Linde

Reacties zijn gesloten.